"Wil je bereikbaar blijven, dan moet iedere Nederlandse stad op de schop"
Met enige regelmaat interviewen wij een aantal inspirerende mensen die werkzaam zijn in het werkveld verkeer, mobiliteit, transport en logistiek. We gaan op zoek naar drijfveren en scheppen kennis op over innovatie en praktijkcases.
Vandaag is het de beurt aan Roxy Tacq, adviseur public affairs bij de ANWB.
Roxy, je zit al meer dan 10 jaar bij de ANWB, Hoe ben je daar verzeild geraakt en waarom koos je voor deze organisatie?
“Via een zomerbaan bij de ANWB Alarmcentrale ben ik de organisatie in gerold. Ik koos bewust voor de ANWB omdat het een gerenomeerde organisatie is. Pas toen ik voor de ANWB als belangenbehartiger aan de slag ging begreep ik dat de ANWB naast de wegenwacht en bedrijf een vereniging is die opkomt voor de belangen van haar leden. Dat is haast uniek, er zijn maar weinig organisaties in Nederland die echt voor de consument opkomen.”
Wat houdt je baan precies in?
“Met een team van belangenbehartigers hebben we een brede rol. Daarbij staan altijd twee vragen centraal: ‘wat willen we bereiken namens onze leden en hoe bereiken we dat?’ We hebben dan in eerste instantie een signaalfunctie. Afgelopen jaar hebben wij bijvoorbeeld heel veel signalen van ANWB leden gehad dat het te druk is op de fietspaden. Op basis van dit soort signalen gaan wij binnen- en buiten de organisatie kennis ophalen en gaan daar dan mee aan de slag.”
Waarom is het project ‘verkeer in de stad’ gestart?
“De stad is de laatste jaren steeds drukker geworden en de verkeersveiligheid - en dan met name die van fietsers - staat onder druk. In 2014 hebben we een aantal mobiliteitsexperts de opdracht gegeven om met een idee voor een oplossing te komen. We zagen toen al snel, mede op basis van signalen van onze leden, dat de toenemende drukte en snelheidsverschillen op het fietspad een belangrijke mate van die onveiligheid in de hand werkte. Hier moest dus iets mee en aan gedaan worden, maar dan loop je al snel tegen behoorlijk wat problemen op zoals de beperkte ruimte die er is in de stad. Fietspaden kunnen niet altijd zomaar verbreed worden”
Er lag dus een complexe opdracht? Hoe los je dat op?
“We zijn in 2015 met een ontwerpmethodiek gekomen waarbij we rekening moeten houden met alle weggebruikers. De ANWB vertegenwoordigt immers alle mobilisten en die hebben allemaal een plekje op de weg. Een stad moet niet alleen veilig en bereikbaar zijn, maar ook leefbaar. Die balans is nu soms weg; de mobiliteit van vroeger past niet meer bij de inrichting van steden anno 2020.”
Dus iedere Nederlandse stad moet nu op de schop?
“Nou, dat zal een beetje verschillen per stad, maar ik denk wel dat op de langere termijn we onze steden heel erg moeten veranderen. Je kunt klein beginnen bijvoorbeeld bij herontwerp van een straat. Maar het is natuurlijk beter om het structureel en fundamenteel aan te pakken, om naar het hele verkeersnetwerk te kijken.”
Wat adviseren jullie zoal aan gemeenten?
“Als een stad een mobiliteitsvisie formuleert dan is het bij verkeersstromen heel belangrijk dat er rekening gehouden wordt met alle soorten verkeer; dus denk vooral in netwerken. Van de bevoorrading door vrachtwagens tot aan een netwerk voor de elektrische bakfiets. Je zult dan zien dat je best wel wat zult moeten veranderen, uiteindelijk.”
Wordt er bij dit soort initiatieven ook gekeken naar slimme, digitale verkeersoplossingen zoals bijvoorbeeld Intelligente verkeersregelinstallaties en initiatieven rondom smart cities of talking traffic?
“In onze visie op stedelijke mobiliteit is dit iets waar we heel nadrukkelijk mee bezig zijn. In het Deltaplan van de Mobiliteitalliantie - waar we onderdeel van zijn – wordt dit ook benoemd. Met name in relatie tot stedelijke logistiek. Als ANWB zijn we nu aan het kijken welke oplossigen echt kansrijk zijn en waar gemeenten in zouden moeten investeren. Daarbij moet goed gekeken worden waar gemeenschapsgeld het beste aan besteed wordt als het gaat over doorstroming of over verkeersveiligheid of leefbaarheid. Die innovaties zullen ontegenzeggelijk impact hebben op de steden en de verdere inrichting ervan. Het duurzaamheids element dat krijgen we wel voor elkaar, want je ziet de beweging naar elektrisch al volop. Het bereikbaarheids en verkeersveiligheids element is waar de kern van het probleem zit en waar de kansen echt liggen voor innovaties.”
Wat heeft de ontwerpmethodiek 'verkeer in de stad' opgeleverd?
"Er zijn heel wat ideeën in de ontwerpmethodiek die we hebben gelanceerd. Meer en meer worden deze ideeën overgenomen door gemeenten. Bijvoorbeeld het concept ‘voertuigfamilies’, waarbij voertuigen op basis van massa worden ingedeeld. Bijvoorbeeld fietsachtigen, lichte motorvoertuigen, vrachtwagenachtigen. Met de ontwerpmethodiek zorg je er voor dat er voor iedere voertuigfamilie een goed hoofdnetwerk komt. Wat noemenswaardig is, is dat het rapport vrij beschikbaar is voor alle gemeenten. Het mooiste voorbeeld vind ik gemeente Groningen die zelf met de ontwerpmethodiek aan de slag is gegaan. Ze hebben hem gebruikt in de Binnenstadvisie en het herontwerp van twee straten.”
Waar ga je je nu op richten?
"Voor de ANWB heb ik een visie op de transitie naar lichte voertuigen (micromobilieit) ontwikkeld. Er komen nieuwe regels aan voor lichte elektrische voertuigen. Als ANWB zijn we in gesprek met het Ministerie van Infrastructuur en Waterstaat en denken mee over de inrichting van regelgeving. Een van de aspecten is bijvoorbeeld dat massa en haalbare snelheid gewogen kan worden. Dit zorgt er dan bijvoorbeeld voor dat voor hele lichte voertuigen de regels laagdrempelig zijn. Daarnaast ben ik bezig met het opstellen van een ANWB visie op stedelijke mobiliteit. Waarin al onze ideeën en standpunten samen komen.”
Tot slot, wat voor voertuig heb je zelf?
“Ik rijd een motorscooter! En dat is helemaal geweldig. Het ding heeft zelfs ABS en die heb ik ook al een keer nodig gehad (lacht). Bij de ANWB denken we veel na over onze eigen mobiliteit en daarom loop ik ook heel veel. Dat is ook nog eens erg gezond en duurzaam.”
Foto: ANWB / Harmen de Jong